■ قطاری به مقصد خدا بخش عمومی

قطاری به مقصد خدا
به نام بی نام او
قطاری که به مقصد خدا می رفت ٬ لختی در ایستگاه دنیا توقف کرد و پیامبر رو به جهان ‏کرد و گفت: مقصد ما خداست ٬ کیست که با ما سفر کند ؟ کیست که رنج و عشق ‏توامان بخواهد ؟ کیست که باور کند دنیا ایستگاهی است تنها برای گذشتن ؟ ‏
قرن ها گذشت اما از بیشمار آدمیان جز اندکی بر آن قطار سوار نشدند .‏
از جهان تا خدا هزار ایستگاه بود . در هر ایستگاه که قطار می ایستاد ٬ کسی کم می ‏شد . قطار می گذشت و سبک می شد . زیرا سبکی قانون راه خداست .‏
قطاری که به مقصد خدا می رفت ٬ به ایستگاه بهشت رسید . پیامبر گفت ‏‏:‌اینجا بهشت است . مسافران بهشتی پیاده شوند . اما اینجا ایستگاه آخرین ‏نیست .‏
مسافرانی که پیاده شدند ٬ بهشتی شدند . اما اندکی ٬ باز هم ماندند ٬ قطار دوباره راه ‏افتاد و بهشت جا ماند .
آنگاه خدا رو به مسافرانش کرد و گفت : دورود بر شما ٬ راز من همین بود . آن که مرا می ‏خواهد ٬ در ایستگاه بهشت پیاده نخواهد شد.‏
و آن هنگام که قطار به ایستگاه آخر رسید ٬‏
دیگر نه قطاری بود و نه مسافری.‏