■ نوایی تازه‎ بخش عمومی

نوایی تازه‎
‎
شنیدم مصرعی شیوا، که شیرین بود مضمونش‎
‎
‎« ‎منم مجنون آن لیلا که صد لیلاست‎ ‎مجنونش‌‏‎»
‎
به خود گفتم تو هم مجنون یک لیلای زیبایی‎
‎
که جان داروی عمر توست در لبهای میگونش‎
‎
بر آر از سینه جان شعر‎ ‎شورانگیز دلخواهی‎
‎
مگر آن ماه را سازی بدین افسان افسونش‎!
‎
نوایی‎ ‎تازه از ساز محبت، در جهان سرکن،‎
‎
کزین آوا بیاسایی ز گردش‌های‎ ‎گردونش‎.
‎
به مهر آهنگ او روز و شبت را رنگ دیگر زن‎
‎
که خود آگاهی‎ ‎از نیرنگ دوران و شبیخونش‎.
‎
ز عشق آغاز کن، تا نقش گردون را‎ ‎بگردانی،‎
‎
که تنها عشق سازد نقش گردون را دگرگونش،‎
‎
به مهر آویز و‎ ‎جان را روشنایی ده که این آیین‎
‎
همه شادی است فرمانش، همه یاری است‎ ‎قانونش‎
‎
غم عشق تو را نازم، چنان در سینه رخت افکند‎
‎
که غم‌های‎ ‎دگر را کرد از این خانه بیرونش‎!
‎
غرور حسنش از ره می‌برد، ای دل صبوری‎ ‎کن‎!
‎
به خود باز آورد بار دگر شعر فریدونش‎.
‎
‎(‎فریدون‎ ‎مشیری‎)‎